De blindheid voor de traagheid van de veer.

Stel, ik heb een hamer vast van 1kg en vraag je om je voet vooruit te zetten.

Ik hou de hamer 1 meter boven je voet … die je plots niet meer kan bewegen.

Ik tel tot 3 en laat de hamer los.

Dan weet je dat je enkele seconden nadat ik 3 zeg, een enorme pijn in je voet zal voelen, juist?

Omdat je brein dat kan voorspellen en omdat je weet van … ai!

We doen nu hetzelfde experiment maar met een ander voorwerp.

Ik neem een vogelveer van ongeveer 10 cm en ik houd deze boven je voet. Ik tel tot 3 en dan laat ik los.

Dan is mijn vraag aan jou; wat zal je brein je nu vertellen?

voor de veer je voet raakt, zijn we enkele seconden verder ...

het zal zeer waarschijnlijk geen pijn doen want de veer weegt slechts enkele grammen.

Juist?

Dat zou natuurlijk te makkelijk zijn!

Want er is een catch … elke cm dat de veer valt, verdubbelt ze in gewicht.

De eerste paar cm denkt je brein nog van het valt wel mee... ze weegt nog steeds niet zoveel …

Maar wanneer de veer halfweg is, dan ga je je waarschijnlijk wel zorgen beginnen maken ...

Want nu besef je dat de veer ook zwaarder wordt en dat ze ook versnelt.

Maar alles gaat zo snel dat op het moment dat de veer je voet raakt, je waarschijnlijk geen voet meer zal hebben omdat de veer zo zwaar en snel is geworden ...

Deze ‘blindheid’ zien we vandaag ook in de wereld.

Vandaag zie je meer dan ooit discussies oplaaien ivm het milieu, de opwarming van de aarde, het veranderen van het klimaat, de plastic soep in de oceanen …

Ik wil zeker geen debat voeren over wat er nu waar is of niet.

Dat debat is trouwens zinloos!

Want het gaat uiteindelijk om zoveel meer en over heel wat andere zaken dan het feit of we al dan niet teveel CO2 produceren.

Als mens zijn we waarschijnlijk het enige dier op deze aarde dat het concept van tijd heeft bedacht. Voor de rest van de natuur bepalen de zon en de maan de gang van zaken.

Maar wij hebben iets bedacht als ‘tijd’. Tijd is iets heel raars (en een onderwerp voor een ander artikel).

Als mens doen we vandaag gemiddeld zo’n 80-85 jaar ervaring op op deze aarde.

En vanuit het menselijke standpunt kun je dit als lang zien maar vanuit het onstaan van dit universum, deze aarde ... Is het eigenlijk minder dan een 1dags vlieg ...

Dat is de relativiteit van tijd.

En wij ervaren die tijd dan ook heel relatief.

We merken ook dat zaken over de jaren heen veranderen. Op 1 jaar valt het nog mee maar bekijk je het over 5 of 10 jaar, dan valt het je pas op als je terug naar foto’s kijkt.

Langere periodes zijn vaak heel moeilijk … en dit is een probleem waar we vandaag mee zitten.

Want wat blijkt, we weten allemaal nog perfect waar we waren en wat we aan het doen waren op 11-9-2001 toen 2 vliegtuigen in de WTC torens in New-York vlogen.

Alleen blijkt uit onderzoek 15 jaar later dat de mensen in New York zich heel wat dingen herinneren die helemaal niet blijken te kloppen. Omdat het gewoon niet kan! 

Dat ze voor een raam zaten en dat ze de stofwolk en het puin zagen voorbijkomen … alleen woonden ze toen 50km van het WTC en waren ze helemaal niet in NY! Maar gewoon door de beelden gezien te hebben, die we waarschijnlijk allemaal 100de keren gezien hebben op TV, is hun herinnering ‘geherprogrammeerd’ door die beelden.

Dus als we vandaag een discussie voeren over het feit dat de aarde opwarmt en dat het klimaat verandert, dan kunnen we naar cijfers kijken maar dan nog klopt het beeld niet. Maar deze discussie wil ik nu ook niet voeren want die is nutteloos!

Wat ik wel schokkend vind is dat zoveel mensen nog steeds blind zijn voor het feit dat er IETS moet veranderen. Ongeacht of het verhaal over de opwarming van de aarde nu waar is of niet!

De manier waarop de wereld, de economie, de maatschappij werken, dit kan zo gewoon niet blijven duren. 

1 Miljard mensen hebben een goed leven en 6.7 miljard anderen willen een leven zoals die 1 miljard… maar hoe zullen de huidige systemen, economie, energie, voedsel en water die voorzieningen ooit aankunnen?

Ondanks dat alles steeds sneller en sneller verandert, merken we het eigenlijk niet.

Want wat vandaag nieuw is, is morgen normaal en overmorgen oud!

In de jaren 70-80 voorspelde men dat de olie zou op zijn in 20-30 jaar. Maar er werden nieuwe diepere bronnen gevonden. En zo zijn er nog 101 voorbeelden op te noemen.

Dus we hebben altijd het idee van het komt wel goed ...

Alleen zijn we vandaag op een punt gekomen dat als we zo blijven verder gaan, het niet meer goed komt!

En de blindheid die we hierin hebben, kun je perfect vergelijken met de traagheid van de veer.

En dat is de uitdaging die we vandaag hebben.

Dat is de keuze die we hebben.

Volgens mij is het eenvoudig.

We doen verder zoals we bezig zijn en doen niets of we komen snel in actie om de versnelling van de veer af te remmen.

Doen we niks, dan slaagt de mensheid erin om zichzelf binnen de 100 jaar uit te roeien. We hebben in de laatste 100 jaar meer dan 1 technologie ontwikkeld waarmee we onszelf zeer snel kunnen uitroeien. 

En misschien zijn we nu op het pad van de trage dood en hebben we geen keuze meer …

Of we maken de keuze om te redden wat er te redden valt. Om het tij alsnog te keren.

Maar we moeten NU actie ondernemen dan.

Ik geloof in wat Gus Speth zei.

“Ik geloofde dat de belangrijkste problemen, milieu uitdagingen, het verlies van biodiversiteit waren of het verwoesten van het ecosysteem met als gevolg veranderingen in het klimaat.

Ik dacht dat we in 30 jaar met goed wetenschappelijk onderzoek, deze uitdagingen zouden kunnen aanpakken.

Maar ik was fout.

De hoofdproblemen zijn egoïsme, hebzucht en een gebrek aan empathie voor anderen.

… om deze aan te pakken hebben we culturele en spirituele transformatie nodig.

En als wetenschappers weten we niet hoe we dit moeten doen.”

Wanneer we tot het inzicht komen dat we met een gedragsprobleem van de mens te maken hebben en dat de dingen die we zien in de wereld, of het nu de klimaatverandering is, oorlog en zware ongelijkheid in de wereld, dat dit allemaal gevolgen van ons gedrag zijn.

Dan kunnen we aan een oplossing werken. Maar deze oplossing hoeft geen externe oplossing te zijn waar we zo goed in geworden zijn. 

Het is een verandering die bij ieder van ons zelf zal moeten gebeuren. 

En zolang er mensen zijn die ontkennen dat er een probleem is, welk dan ook … of die niet inzien waarom ze iets zouden moeten veranderen, die vinden dat de anderen maar moeten veranderen… dan komen we geen meter verder!

We hebben een wereld gecreëerd die goed is in het plakken van pleisters. Als het bloeden stopt, zal het probleem wel opgelost zijn ... Maar we zijn niet goed in het kijken naar hoe we aan die wonden komen. We zouden ervoor moeten zorgen dat we minder wonden gaan creëren!

Al de wonden die we creëren, zorgen voor disconnectie met onszelf. In een voorgaand artikel “Wat als je alle problemen in de wereld kon terugbrengen tot 1 oorzaak” leg ik de verschillende manieren uit van hoe ‘disconnected’ we zijn. En wat de ene oplossing is.

Gus Speth heeft dan ook gelijk dat er maar 1 manier is om het op te lossen en dat is door een culturele en spirituele verandering te maken in de gehele mensheid, van rijk tot arm, van blank tot zwart, van noord tot zuid, van jong tot oud.

En om dit te doen, hebben we niet zoveel nodig. 

Hiervoor hebben we geen politiek, CEO’s en wereldleiders nodig.

Dit is iets wat we allemaal ‘thuis’ voor onszelf kunnen doen.

Deze verandering zal vooral bij onszelf moeten starten.

Als het fout gaat, zullen we wijzen naar de politiek, CEO’s en wereldleiders …

Maar iedereen van ons is hier even verantwoordelijk voor.

Als je dit artikel helemaal hebt gelezen, dan heb je een bepaald gevoel over dit onderwerp.

En dan zou ik graag van je weten wat je gevoel is.

Ben je het eens, of niet?

Wanneer je het eens bent dan zou ik het appreciëren dat je het bericht deelt in je netwerk.

Het gaat uiteindelijk om bewustwording. Om de dingen met een andere bril te gaan bekijken.

Hoe meer mensen bewust worden en hierdoor wakker worden, hoe meer kans we hebben allemaal ons steentje uit ons zelf bij te dragen om de mensheid te redden.

Het is niet de aarde die gered moet worden maar de mensheid. Als we die redden, dan zal de aarde zichzelf wel herstellen.

Want weet je, samen kunnen we de veer zijn die steeds meer impact kan maken. Als ik 1 persoon per dag bewust kan maken en elk van die personen doet dat op zijn beurt ook, dan krijgt deze veer snel momentum!

Dus ik hoor graag van jou wat je denkt!