Wanneer de wereld (voedsel) een just in time supply chain is …

Peter Wuyts

Sep 8, 2021

We leven in dynamische tijden en in die tijden zien we waar systemen haperen.

Dat is in ons leven zo, dat is onze business zo, dat is in de maatschappij zo, dan is in de economie zo.

En bijna alle systemen die we vandaag hebben, zijn voorbij hun vervaldatum.

Dat zeg ik niet vandaag … dat zeg ik al jaren ...

De reden dat we hierin zijn beland, is dat de wereld 1 ketting is geworden van productie en handel. Dat heeft voordelen en nadelen. Het nadeel is dat wanneer er 1 schakel in de ketting breekt, dat alles op zijn gat gaat.

Net als wanneer er een autosnelweg 4 u afgesloten is, dat er dan een assemblagebedrijf stil komt te staan.

Het systeem is … en je raadt het misschien al ... Just In Time, delivery.

Het is het idee van Taiichi Ohno en het werd voor het eerst bij Toyota toegepast. Met het idee van we willen sneller aan de wensen van de klant voldoen.

Dat betekende ook dat alles juist op tijd geleverd moest worden om die auto te kunnen bouwen op een lopende band.

En dit principe gebruiken we ook op wereldeconomie schaal vandaag.

En dit systeem gebruiken we vandaag ook in onze voedselproductie!

Nu haperen er een paar schakels, en we ervaren allemaal de gevolgen …

Systemen zijn niet oneindig schaalbaar!

Een systeem wat mogelijks wel werkt in een assemblagebedrijf, betekent niet dat het het oneindig groot kan schalen zonder dat het bijzonder breekbaar wordt.

Het nobel doel was, als we alles en iedereen afhankelijk van elkaar maken, wel dat dan de kans dat er een oorlog zou uitbreken, heel klein is.

Alleen zien we nu dat dit een illusie was en dat het op grote schaal heel breekbaar is …

Het is niet dat er niet genoeg voedsel is in de wereld.

Het is hoe we ermee omgaan en hoe de just in time supply chain in elkaar zit.

Er is genoeg graan in Oekraïne, alleen zijn de havens bezet en raakt het niet/moeilijk getransporteerd.

En aangezien alle commodities vandaag een instrument zijn van financiële speculanten, betekent dat een aantal instellingen niet zo boos zijn op de huidige situatie … en dat ze van voedsel een financiële hefboom maken.

Willen we dit wel?

Voedselproductie is een industrieel proces geworden.

Onze boeren en tuinders zijn fabrieken geworden.

Nog niet zolang geleden kon een boer 100% zelfvoorzienend zijn.

Vandaag hangen ze af van verschillende externe bronnen.

Overheden bepalen wat een boer/tuinder moet/mag kweken.

Bepalen wanneer ze hun land mogen bewerken.

Bepalen hoeveel ze mogen produceren.

Ik zeg niet dat het tot op een bepaald niveau handig is dat er een sturing is, alleen is de vraag, willen we wel dat Europa de boeren gaat micromanagen?

We zijn bijna de helft van de voedingswaarde kwijt!

Uit een studie blijkt dat we in de laatste 50 jaar tot 40% gemiddeld, erin geslaagd zijn om de voedingswaarde van groenten en fruit te verminderen …

WAATT??

Met andere woorden, als je vandaag zoveel groenten en fruit zou eten als 50 jaar geleden, dat je dan 40% minder vitaminen, mineralen en voedingsstoffen zou opnemen …

Moeten we ons toch afvragen … moeten we dit wel willen???

Nu is de vraag, hoe komt dit?

Tijdens mijn middelbaar onderwijs heb ik tuinbouwtechnieken gevolgd en mijn ouders waren tuinders. 30 jaar geleden leerden we dan het belang van (chemische) bemesting om planten beter en sneller te laten groeien, meer productie te hebben per m2.

Leerden we kweken op water/substraten.

Leerden we vooral monocultuur, maar 1 of 2 teelden ipv meer veel verschillende gewassen te kweken.

We leerden dat het handig is dat elke plant net hetzelfde is (genetisch gemanipuleerd) ... dat vergemakkelijkt de automatisatie.

Maar wat blijkt nu, dat we naast het uitputten van de grond met monocultuur, dat we ook het voedsel alleen maar armer maken …

En laat ons het onderwerp, stoffen die er niet in thuishoren nog maar achterwege laten …

Dan is toch de vraag, wat zijn we aan het doen? Is dat wat we willen?

Vinden we dit (nog) normaal?

Ga morgen wat zaadjes halen en zaai deze.

Laat de planten lekker groeien, laat ze bloeien en als het zaden zijn, laat ze rijpen. Als het vruchten zijn, laat ze rijpen. Droog ze en bewaar de zaden.

En volgend seizoen ga je zaaien.

Alleen is de kans dat je kleine kiempjes krijgt heel klein.

De zaden die we kopen zijn steriel gemaakt. Dus je kan ze wel zaaien maar de zaden die zij produceren zijn steriel … die gaan niet kiemen.

En als we dan bedenken dat de zadenhandel in handen is van een paar bedrijven … is dat wat me willen?

Een mooie uitleg is, dat consumenten geen pitten willen in vruchten …

Eet niet uit je eigen hof …

In de afgelopen jaren heeft men zijn best gedaan om het publiek te overtuigen dat groenten en fruit gekweekt op een industriële manier, even gezond en lekker zijn dan groeten uit volle grond uit je eigen hof.

Want het is blijkbaar gevaarlijk die groenten te eten door alles wat er in de bodem zit.

Het is maar dat dit dan niet zo zou zijn op industriële velden???

Wanneer je groenten van je eigen week eet … op een normale manier geteeld (en laat het label bio achterwege) dan smaak je, dat deze nog echte smaak hebben … en waarschijnlijk verlies je hier geen 40% aan voedingswaarde …

Het is natuurlijk makkelijk.

Nog niet zolang geleden moesten mensen voor hun eigen voedsel zorgen.

Alleen dat neemt heel wat tijd in beslag. En vandaag kan je online wat bestellen en binnen de 30 minuten kun je eten op je tafel hebben. Dat is makkelijk, dat is convenient …

Dat geeft ons tijd om andere dingen te doen, dat geeft ons tijd om andere dingen te consumeren. Relatief goedkoop voedsel geeft ons de mogelijkheid om meer ‘leisure’ tijd te hebben en meer andere zaken te consumeren.

Alleen moeten we wel nadenken over, wat als er een kink in de just in time voedsel supply chain ketting komt. Dan kunnen we boos zijn, maar we zijn op dat moment ook een onderdeel van de ketting …

We kunnen dan ook een onderdeel van de oplossing zijn!

Gelukkig zien heel wat mensen in dat het huidige systeem eindig is ...

Wanneer we vasthouden aan globale industriële monocultuur voedselproductie, dan zullen we onszelf op meer dan 1 punt in de vernieling rijden. En ja, dat betekent geen boontjes en aardbeien uit kenia op nieuwjaarsdag …

Het systeem van permacultuur wint aan belangstelling en we zien meer en meer lokale initiatieven die op basis hiervan gaan werken. Zoals pluktuinen.

De oplossing past ook in de mindset van korte ketens, weer meer lokaal doen.

Weer meer zelfvoorzienend worden!

De oplossing is niet, nog meer globalisering en centraal bestuur (top down). Neen, de oplossing is weer meer lokaal, korte ketens, gedecentraliseerd met een bottom up bestuur.

Van competitie naar coöperatie ...

#DisriptYou

Papa’s groententuin…

In 2021 besloten we dat de oogst van eind 2020 de laatste oogste zou zijn van zijn laatste teelt in 2020.

Toch, dit jaar brengen we hem weer tot leven.

Ik weet dat niet iedereen in de mogelijkheid is om, ook al is het maar voor enkele maaltijden, zelfvoorzienend te worden ... Echter, je kan vandaag ook al best wel wat zelf kweken, ook al heb je maar een klein terras.

Elke maaltijd die je niet uit de winkel moet halen, is er een die de druk op het systeem verlaagt.

Enkele 100den m2 en een serretje gaan een aantal mensen voorzien van een aantal weken voedsel.

En er zijn nog andere voordelen.

Het helpt je te ontstressen, je komt weer dichter bij de natuur, je kan je gedachten verzetten.

Je bent in beweging, niet slecht voor iemand die 10u of meer per dag zit …, je ontdekt weer nieuwe spiergroepen …

Je komt in contact met de natuur … goed voor je immuunsysteem.

En je weet uiteindelijk weer wat je in je mond steekt ... met smaak.

Mogelijks is er een grotere inname van voedingsstoffen en meer dankbaarheid.

Iris gaat zich richten op het verticaal-kweken in bakken op het terras.